فرشید رحمانی اظهارکرد: با همکاری دستگاه‌های متولی و مردم نهال‌های مناسب در راستای اجرای نهضت کاشت یک میلیارد نهال در کشور، برای کمک به توسعه سرسبزی و مقابله با بیابانزایی در این فضاها غرس خواهد شد.

وی افزود: هر ساله حدود ۵۰۰ هزار اصله نهال در ایستگاه تولید نهال چپرقویمه تولید می‌شود که با توجه به اجرایی شدن طرح ملی کاشت یک میلیارد نهال در کشور و ماهیت مرتعی بودن این شهرستان با افزایش چند برابری این ظرفیت امسال تولید ۲ میلیون و ۴۱۶ هزار اصله در برنامه قرار گرفت.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری گنبدکاووس ادامه داد: نهال‌های مرتعی از نوع «آترپیلکس کانی سنس، لنتی فورمیس، اگروپیرون النگاتوم، قیچ، دانه رنجی و قره داغ» تولیدی در این ایستگاه برای کاشت نیاز به مشارکت و حضور پررنگ مردم و دامداران دارد.

رحمانی کاشت یک میلیارد درخت در کشور را یک مساله ملی برشمرد و گفت: طبق تکلیف مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اگر هر شخص سالانه سه درخت در کشور بکارد شاهد تحقق این وعده در عرض چهار سال خواهیم بود.

وی توسعه بوستان‌های روستایی را از دیگر برنامه‌های اولویت دار مجموعه منابع طبیعی گنبدکاووس اعلام و بیان کرد: تلاش داریم در هر روستا فضایی به عنوان بوستان در نظر گرفته شود تا بعد از گذشت چند سال با همکاری مردم در مراقبت و نگهداری از نهال‌های کاشته شده شاهد ایجاد فضاهای سرسبز و زیبا در این مناطق باشیم.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری گنبدکاووس افزود: با توجه به گرمای هوا و تغییر اقلیم منطقه به ویژه در مناطق شمالی شهرستان که در معرض بیابانی شدن قرار دارد اجرای برنامه‌های این چنینی کمک بسیار خوبی برای حفظ مراتع و توسعه فضاهای سبز خواهد بود.

رحمانی گفت: در این شهرستان ۵۰۰ هزار هکتار عرصه وجود دارد که ۳۴۱ هزار هکتار آن معادل ۶۲.۵ درصد به عنوان عرصه منابع ملی شناخته می‌شود.

وی افزود: هر ساله حدود نیمی از منابع اعتباری حوزه احیا و اصلاح مراتع استان گلستان به گنبدکاووس اختصاص می‌یابد اما با توجه به در معرض خطر بیابانی بودن سطح قابل توجهی از مراتع نیاز است این اعتبار بیشتر شود.

به گفته وی، تاکنون در سطح ۱۰ هزار هکتار از مراتع گنبدکاووس عملیات اصلاح و احیا شامل کنتور فارو، هلالی آبگیر و بوته کاری را اجرا کردیم و بوته‌ها توسط پیمانکاران و با مشارکت مجریان طرح‌های مرتعداری که خود دامداران هستند کاشته می‌شود.

طرح‌های بوته‌کاری در مراتع گلستان از دهه ۷۰ با هدف تقویت مراتع فقیر آغاز شد که با شدت گرفتن خشکسالی از سال ۱۳۹۵ ردیف بودجه مستقل برای بیابانزدایی اختصاص یافت و عملیات مقابله با بیابانزایی در قالب طرح‌های مرتعداری شامل بوته کاری، ذخیره نزولات آسمانی (مانند احداث هلالی آبگیر)، کپه کاری، تامین آب شرب دام و بذرپاشی مراتع ییلاقی به ۲ صورت مشارکتی و پیمانکاری انجام می‌شود.

گلستان ۸۶۲ هزار هکتار مرتع دارد که بخش قابل توجهی از آن واقع در مناطق شمالی استان به‌ویژه در شهرستان‌های «آق قلا، گمیشان و گنبدکاووس» در معرض بیابانی شدن است که برای جلوگیری از پیامدهای ریزگردها که آثار آن حتی تا شهرهای گرگان و گنبدکاووس نیز رسیده باید تدابیر ویژه‌ای اتخاذ شود.

ریزگردها در گلستان ۲ منشا داخلی و خارجی دارند که عمده دلایل داخلی آن «تخریب مراتع و تبدیل آن به اراضی زراعی، کشت در اراضی زراعی کم بازده، خشک شدن تالاب‌ها و چرای بیش از حد دام در مراتع» و عمده دلایل خارجی آن که بیشترین سهم را دارند، وجود صحرای «قره قوم» کشور ترکمنستان و ورود گردو غبار از برخی استان‌های همجوار (سمنان و خراسان شمالی) است.

گلستان با بیش از ۲۰ هزار کیلومتر مربع وسعت و جای دادن هفت اقلیم از ۱۳ اقلیم دنیا در همسایگی سه استان مازندران، خراسان شمالی و سمنان و کشور ترکمنستان قرار دارد.