نخست آرزو میکنم ان شاءالله هیچ بیماری در خانواده های مردم شهر، استان و کشورمان نباشد، ولی آن روی سکه چه بخواهیم چه نخواهیم از بستگان درجه یک یا اقوام دور خیلی‌ها با انواع و اقسام بیماری‌ها درگیر هستند. بیماری‌هایی که بعضا درمانشان سخت و برخی‌ها نیز شاید فرد بیمار برای همیشه به درمان،دارو و تجهیزات نیازمند باشد.
خودمان را که نمیتوانیم گول بزنیم، تحریمات یک طرف و برخی کارشکنی‌های داخلی از طرف دیگر، غیر از خود درد، کمر بیمار و خانواده‌هایشان را شکسته است. جای دوری نمی‌رویم همین شهرستان گنبدکاووس که شما مسئولیتش را بر عهده دارید، چندتا دستگاه سی تی اس کن سالم دارد؟ از بخش دولتی صفر عدد و فقط یک بخش خصوصی که غیر از هزینه‌های سنگین نیازمند صرف وقت زیاد است که برای مواقع اورژانسی که حتی حرکت بیمار هم سخت است چه کاری باید کرد؟ وجود سی تی اسکن و ام آر آی برای هر بیمارستان امری ضروری و حیاتی است.
از هزینه های درمان بخصوص حذف دفترچه های روستایی بگویم که در کل کشور چرا فقط استان گلستان یکسال است بصورت پایلوت انتخاب شده که بیمه های‌روستایی عملا تقریبا همه جا کاربردی نداشته باشد؟ آیا مثل استان مازندران نمیتوانستید طرح را متوقف کنید؟
خود دردِ بیمار یک طرف، هزینه های سنگین درمان یک طرف و کم کاری و تحریمات و نبود تجهیزات و داروهای مناسب طرف دیگر است، بیمار‌که چه عرض کنم نفس خانواده‌ها را تنگ کرده است.
مسئولِ عزیز، شما که مسئول هستید، خدای نکرده مشکلی داشته باشید با یک تلفنتان کار‌تان راه میفتد، ولی آیا مردم عادی با این همه محرومیت تلفن که بماند، هزار بار به محل مورد نظر مراجعه هم کند کارش راه نمیفتد… به عنوان مثال بخش بیماران اعصاب و روان در کل شهرستان گنبدکاووس تنها یک بیمارستان آن هم شهدا، برای بخش مردان تنها ۶ تخت وجود دارد، آیا برای شهر به این بزرگی فقط ۶تخت کافی‌است؟ آیا شما از حال و روز خانواده های رنج دیده بیماران اعصاب و روان به عنوان مثال اسکیزوفرنی که تا لحظه مرگشان هرروز ده ها قرص و کپسول باید مصرف کنند و غیر از آن هرچندماه یکبار ناچارا به مدت یک الی سه هفته باید برای تنظیم شدن داروهایشان در بیمارستان بستری شوند خبر دارید؟ آیا خبر دارید وقت نیاز اگر بستری نشوند چه کارهای‌عجیب و یا خطرناکی انجام میدهند؟ (ناچارا کارهایشان قابل اشاره عمومی نیست) حال اگر به موقع بستری شوند همه چیز عادی می‌شود و تا حدودی به زندگی برمیگردند ولی متاسفانه تخت های اندک بخش اعصاب و روان بیمارستان همیشه پر است و جایی برای بیمار نیست اگر هم باشد دست به دامان ده‌ها نفر مثل شما مسئولان یا تاثیرگذاران شهرستان باید شد تا یک‌تخت به بیمار داده شود. به والله اگر خبر داشتید شاید طی سالهای‌طولانی یک قدمی برای حداقل این قشر از بیماران بر میداشتید… اگر هم خبر دارید و حرکتی عملی انجام نشده من دیگر حرفی ندارم…
سخن خلاصه میکنم درد بسیار زیاد است این مشکل تنها یک بخش از هزاران مشکل‌مردم است، که همت شما را می طلبد، آقا جان منطقه آزاد و جاده نفت و ریل قطار و همه چیزهای نسیه و وعده هایی که سالهاست عمل نشده پیشکش، لااقل به حق مسلم مردم که امکانات مناسب بهداشت و درمان با هزینه های مناسب دولتی و در توان مردم است برسید، امسال سال جهش تولید است، اقدامی جهادی لازم است، تا دیر نشده و فرصت خدمت به مردم و مسئولیتتان باقیست اقدام کنید… باتشکر
- نویسنده : فریدون قارئی
Saturday, 20 April , 2024